Özet
-
Türkiye’de aile hekimliği sisteminin uygulandığı diğer ülkelere göre aile hekimlerine kayıtlı nüfus oldukça kalabalıktır. Bununla birlikte; aile hekimlerini kaliteli sağlık hizmeti sunmaları yönünde motive etmek bakımından gereken alt yapı olanakları sağlanmamış, koruyucu sağlık hizmetlerini öne çıkaracak düzenlemeler yapılmamıştır. Aile hekimleri, tedavi hizmetlerine ağırlık veren bir uygulama içinde çalışıp, koruyucu hizmetlerini tek personelle aksatmamaları istenirken, sürekli yeni görev tanımlamaları ile karşı karşıya bırakılmışlardır. Bu araştırma Antalya’da 2010 yılı sonundan beri uygulanmakta olan aile hekimliği sistemi içinde Kepez ve Konyaaltı ilçelerinde çalışmakta olan aile hekimlerinin; sisteme geçmeye nasıl karar verdiklerini, sistem hakkındaki düşüncelerini, karşılaştıkları sorunları ve memnuniyet düzeylerini saptanmayı amaçlamaktadır. Araştırma evrenini Konyaaltı ve Kepez’de çalışan aile hekimleri oluşturmaktadır. Toplamda 146 aile hekiminden 131 aile hekimine ulaşılmıştır (%89,7 katılım). Hekimlerin %42,7’si acil ya da toplum sağlığı merkezinde çalışmaktan daha mantıklı geldiği için aile hekimi olmayı tercih etmiştir. Aile hekimliğini birinci basamak için uygun bulan hekim oranı %48 olup, %92,4’ü aile hekimliğinde zorlandığı yönler olduğunu ifade etmiştir. Hasta beklentisinin artması, kayıtlı nüfusun fazla olması, hekimlik dışı işler ve performans kesintileri en fazla zorlanılan yönler olmuştur. Hekimlerin %56,2’si aile hekimi olmaktan memnun değildir. Bu veriler aile hekimliği sisteminin, sistemin en önemli bileşeni olan hekim boyutunda çok önemli sıkıntılar taşıdığını, ürettiğini açığa çıkarmaktadır.
Summary
-
In Turkey, compared to the other countries having family medicine model, the ratio of registrated population to the system is relatively high. However, needed infrastructure to motivate family practitioners on qualitative healthcare service; and regulations to prioritize protective healthcare system are not provided. In addition to treatment and protective services that they focus on, family practitioners are also faced with new responsibilities. This research aims to present how family practitioners who work in Konyaalti and Kepez decided to engage family medicine model, what their opinions about the model are, what is the problems that they are faced with; and to show their satisfication level. The research environment involves family practitioners working in Konyaalti and Kepez region. Out of 146, 131 practitioners participated to the research (89.7% participation rate). 42.7% of the practitioners prefer to be a part of family medicine system because they think that it covers more urgent issues and it makes more sense than working in community health centers. While 48% of practitioners think that family medicine system is appropriate for the first step, 92.4% of them say that there are challenging parts of being family practitioner. The most challenging issues are increasing patient expectations, high number of population that they are responsible for, performance cuts, and irrelevant jobs. 56.2% of the practitioners are not happy in their current positions. These data show that family medicine system has a lot problems in terms of practitioners who are the most important component of the system; and also creates new one.
