MAKALE ARTICLE

Bu makale AKP’li yıllarda siyasal rejimin otoriterleşme doğrultusundaki dönüşümünü Marksist kuramcı Nicos Poulantzas’ın kavramsal çerçevesine referansla ele almaktadır. Yazı iki bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde 2000’li yıllarda dünyada ve Türkiye’de ortaya çıkan yeni otoriterleşme sürecini tanımlamak üzere sıkça kullanılan kavramlar (rekabetçi otoriterlik, popülizm, kalıcı olağanüstü hâl, neoliberal otoriterlik) tartışılmakta ve süreci anlamak için en uygun kavramın ‘yeni faşizm’ olduğu iddia edilmektedir. Bu bölümde ayrıca yeni faşizmin klasik faşizmden farkları ve Türkiye’de aldığı özgün biçim üzerinde durulmaktadır. İkinci bölümde ise AKP’li yıllarda, özellikle 2013’ten itibaren olağanüstü bir devlet biçimi olarak yeni faşizmin nasıl şekillendiği üç tema etrafında tartışılmaktadır: Devletin var olan iktidar blokundan görece özerkliğinin artması ve bu özerkliğin yeni bir iktidar blokunun kuruluşu için kullanılması; devletin zor ve ideolojik aygıtlarının dönüşümü, bu süreçte devlet içinde ortaya çıkan yeni çelişkiler. Sonuç bölümünde söz konusu çelişkilerin siyasal rejimde çözülme anlamına gelmediği, aksine faşistleşme sürecinin çelişkileriyle birlikte derinleştiği vurgulanmaktadır.

This article deals with the transformation of the political regime towards authoritarianism during the AKP years, with reference to the conceptual framework of the Marxist theorist Nicos Poulantzas. The article consists of two parts. In the first part, the concepts frequently used to describe the new authoritarianism process that emerged in the world and in Turkey in the 2000s (competitive authoritarianism, populism, permanent state of emergency, neoliberal authoritarianism) are discussed and it is claimed that the most appropriate concept to understand the process is ‘new fascism’. This part also focuses on the differences between new fascism and classical fascism and the original form it took in Turkey. The second part discusses how new fascism was shaped as an exceptional state form during the AKP years, especially since 2013, around three themes: The increase in the relative autonomy of the state from the existing power bloc and the use of this autonomy for the establishment of a new power bloc; the transformation of the repressive and ideological apparatuses of the state, and the new contradictions that emerged within the state in this process. In the conclusion, it is emphasized that the contradiction.