MAKALE ARTICLE

AKP iktidarının 21. yılındayız. Bu dönemde “Büyük Türkiye” gibi birçok söylemle neoliberal işçi karşıtı politikalar hayata geçirilmiştir. Patronların yüzü gülerken ücretler erimiş, sendikal hareket ve genel anlamda emek hareketi zayıflatılmış, grevler yasaklanmış, kentler rant alanı haline getirilmiş, doğa talan edilmiş ve binlerce işçi işyerlerinden eve geri dönememiştir. İş cinayetleri tabloları bir sınıf savaşımı tablosunun aylık ve yıllık bilançosunu tutmaktadır. İşyerlerinde işçilere karşı bir savaş yaşanmaktadır. Bu dönemde iş kazaları, meslek hastalıkları ve iş cinayetlerinin azalmasının beklenmeyeceği açıktır. Bu yazı varolan verilerle bu süreci bir kez daha göstermek için ve bu dönemde İSİG mücadelesinin teorik perspektifini ve yaşanan pratiğini anlatmak için yazılmıştır.

We are in the 21st year of AKP goverment. In this period, neoliberal anti-worker policies were implemented with many discourses such as “Great Turkey”. While the bosses were satisfied, wages melted, the trade union movement and the labor movement in general were weakened, strikes were banned, cities were turned into an area of rent, nature was plundered and thousands of workers could not return home from their workplaces. Occupational murder tables keep the monthly and annual balance sheet of a class struggle table. In other words, there is a war against the workers in the workplaces. It is clear that a decrease in occupational accidents, occupational diseases and occupational homicides will not be expected in this period. This article has been written to show this process once again with the existing data and to explain the theoretical perspective and practice of the OSH struggle in this period.